همیشه این تویی که میروی-سید علی صالحی-دکلمه رضا پیربادیان

سر به هوا کودکان کامل اردیبهشت راه غریب گریه را برعبور

  آواز من بسته بودند...

  صدایم به سایه سار دره نمیرسید.

  تو ، آن سو تر از ردیف صنوبران ، پای پرچین پسینی شکسته شاید ،

  کتابی از نشانی  دوستانمان را ورق میزدی.

 زنان کوچه میگویند به گمانم تو را درصف صحبت آرزویی دور دیده اند.

  حالا همه همسایه ها میدانند من هر غروب ، غروب هر پنجشنبه تا

  شب التماس به جستجوی عکس کوچکی از تو بالای کارنامه

  سال آخرت گنجه و پشت و روی خانه را در خواب خاطره میگردم.

 

 پس نشانی تو را کی در هراس گم شدن از دست داده ام ری را؟

 

  هنوز که هنوز است از گنجه قدیمی خانه بوی عناب و اسفند و

  دیوان خطی شاعری خوش از خواب شیراز میآید.

  نه مگر تو رفته بودی با نان تازه و تبسم کودکان اردیبهشت بیایی؟

  نه مگر قرار ما قبول بوسه از دعای همین مردمان خسته بود؟

  نه مگر وعده ما نگفتن حتی یک واژه از آن راز پرده پوش.....

  پس چرا کلید خانه را در خواب نیامدن گم کردیم؟

  هی تو... تو از عطر آلاله بی قرار! تو این رسم رویا و گریه را از که   ،

   از کدام کتاب   ،   از کدام کوچه آموخته ای؟ 

  کجا بوده ای این همه سال و ماه؟

  چه میکرده ای که هیچ خط و خبری حتی از خواب دریا هم نبود 

   ها؟

  ببین....

خانه هنوز همان خانه است...

هیچ اتفاق خاصی رخ نداده است...

یک پالتوی کهنه...چتری شکسته...دوسه سنجاق نقره ای...

کتابخانه کوچک شعر وسوال و سکوت...و شیشه عطری آشنا

 که بوی سالهای دور دریا میدهد هنوز......

 

غریب آمدی و آشنا رفتی   اما من که خوب میشناسمت ری را.......

من بارها... تو را بارها در انتهای  رویایی غریب دیده بودم

تو را درخانه ، در خواب آب ، در خیابان ، در انعکاس رخسار

دختران ماه... در صف خاموش مردمان، اتوبوس  ،  ایستگاه  ، 

  و سایه سار مه آلود آسمان.....

 

چه احترام غریبی دارد این خواب

این خاطره

این همه دیده که دریا...

ری را ! تمام این سالها همیشه کسی از من سراغ تو را میگرفت

تو نشانی من بودی و من نشانی تو...گفتی بنویس من شمال

زاده شدم  اما تمام دریاهای جنوب را من گریسته ام...

 

راه دور تهران آیا همیشه از ترانه و آواز ما  تهی خواهد ماند؟

 

حوصله کن ری را

خواهیم رفت...

اما خاطرت باشد...

همیشه این تویی که میروی

همیشه این منم که میمانم

شنیدن دکلمه با صدای رضا پیربادیان