دلا نزد کسی بنشین-مولوی-دکلمه رضا پیربادیان

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد
 به زیر آن درختی رو که او گل​های تر دارد

در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی​کاران
 به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

ترازو گر نداری پس تو را زو رهزند هر کس
 یکی قلبی بیاراید تو پنداری که زر دارد

تو را بر در نشاند او به طراری که می​آید
 تو منشین منتظر بر در که آن خانه دو در دارد

به هر دیگی که می​جوشد میاور کاسه و منشین
 که هر دیگی که می​جوشد درون چیزی دگر دارد

نه هر کلکی شکر دارد نه هر زیری زبر دارد
 نه هر چشمی نظر دارد نه هر بحری گهر دارد

بنال ای بلبل دستان ازیرا ناله مستان
 میان صخره و خارا اثر دارد اثر دارد

بنه سر گر نمی​گنجی که اندر چشمه سوزن
 اگر رشته نمی​گنجد از آن باشد که سر دارد

چراغست این دل بیدار به زیر دامنش می​دار
 از این باد و هوا بگذر هوایش شور و شر دارد

چو تو از باد بگذشتی مقیم چشمه​ای گشتی
 حریف همدمی گشتی که آبی بر جگر دارد

چو آبت بر جگر باشد درخت سبز را مان
 که میوه نو دهد دایم درون دل سفر دارد

شنیدن دکلمه با صدای رضا پیربادیان