در آخرین نامهات از من پرسیده بودی
که چه سان تو را دوست دارم؟
عزیزکم، همچون بهار
که آسمان کبود را دوست دارد.
همچون پروانهای در دل کویر
یا زنبوری کوچک در عمق جنگل
که به گل سرخی دل داده است
و به آن شهد شیریناش.
آری، من اینگونه تو را دوست دارم.
همچون برفی بر بلندای کوه
یا چشمهای روان در دل جنگل
که تراوش ماهتاب را دوست دارد
عزیزکم
آنگونه که خودت را دوست داری،
آنگونه که خودم را دوست دارمهمانگونه دوستت دارم.
دانلود دکلمه با صدای رضا پیربادیان